BUNUN ADINA NE DENİR?

Destursuz , salavatsız yanına gidemezsin , İçinde bir şüphe; Acaba ? ,

Yıllık iznini isterken dahi çekinirsin yüz çizgilerini görünce ,

Öyle bir bakış atar ki;

İstediğin tarihte izine çıkamazsın , zaten bin pişman olursun iznini istediğine ,

Hele bir de evinden kavgalı geldi ise sabah mesaiye ,

O gün akşam olmaz artık ,

Gözünün üstünde kaşının olması yeterlidir ceza vermek için ,

Oysa yaptığı sadece istemektir , buyurmaktır ,

Buyurganlık genlerine işlenmiştir , ilmek ilmek ,

Mektebinde bunlar öğretilmiştir besbelli ; “Ezeceksin” !!!

Zira zor iştir önüne gelen hazır evraka imza atmak ,

Ağadır , Buyurgandır , Sahiptir , Amirdir , Tepededir ,

Kendinden gayrısı Marabadır gözünde ,

Karınca gibi görür ,

Yasalar üstüdür ,

Canı isterse şiddet uygular , kanunen suç olmasına rağmen ,

Üstüne bir de terfi eder ,

Canı isterse hakaret serbest ona ,

Nasıl olsa hesap soran yok ,

Mahkemeye gidersin “Hak” aramak için bir umutla ,

Güvenirsin kadı’nın arkasında yazan yazıya ; “Adalet mülkün temelidir” ,

Oysa Kadı da , Amir de aynı hamurdan ,

Adalet bulmak , piyangoda büyük ikramiye ,

Adalet ne mümkün, Kadı’yı kime şikayet edeceksin ? ,

Milletin temsilcileri olanlar dahi tek yanlı ayrım yaptı bir ömürdür ,

Öyle yetkilerde donattılar ki; Padişahlar kıskanır ,

Kendilerine her istedikleri bir gecede kanunlaştı sessiz , derinden ,

Davulla toplananlar dahi üniversite mezunu oldu bir sabah ,

Kimisi tekaüt olana , kimisi Dünya değiştirene kadar ayrıcalıklı yaşadı Devletin konutlarında ,

Kamu araçları kullanıldı , İki kilo patates – bir maydanoz almaya ,

Tatillere gidildi o araçlarla her yaz ,

SONRASI ;

Ve geldi İkinci bahar ; Emeklilik ,

fötr şapka ile ilgili görsel sonucu

Başlar yeni bir hayat , intibak desen çok zor ,

Alışmışsın bağırıp çağırmaya , hep istemeye , hep buyurmaya ,

Her dediğinin anında yerine getirilmesine ,

Ne zaman ki , Fötr şapka başına geçiyor ,

EĞER; Yerleşmedi ise ballı maaşla malum kurumlara ,

İşte o zaman işin zor ,

Ellisinden sonra insan içine karışmaya çalışıyor ,

Uyum sorunu yaşıyor , ikinci bahara intibakta zorlanıyor ağam ,

Ne de olsa alışmış buyurmaya , kendinden alttakilere ,

Mübarek sanki bir anda sudan çıkmış balık ,

Mahalle bakkalına gitse, karizma yerlerde (!) ,

Büyük marketlerde tanıyan yok, takan yok ,

Kahve kültürü desen , o hiç yok ,

Geriye kalan,

En büyük uğraşısı beslediği Çomar’ını sabah – akşam gezdirmek oluyor ,

O zaman görüyor dışarıda bambaşka ve gerçek bir dünyanın varlığını ,

Rastlarsan bir gün bir yerde hasbelkader ,

“Ben buradayım” dercesine gözünün içine bakıyor ,

Öncesinde “kerhen” selamını alanlar ,

Selam veriyor sana, Öncelik beklemeden ,

Garip bir duygu , zira alışkın değiliz ,

Tutuyor elini ,iki elinin içine alıyor ,

Başlıyor yakaladığı yerde seninle muhabbete , gözünün içine baka baka ,

Görevde iken Allah’ın selamını esirgeyenler , burnu düşse eğilip almayanlar ,

Aynı servise binmeyenler ,

Helasını ayıranlar ,

Meğer , Ne kadar çok severlermiş bizi ,

Biz mi sizi yanlış tanımışız yoksa ?

Sahi,

BUNUN ADINA NE DENİR ?

Mehmet ÖZTÜRK

Emekli Hava Astsubay